Kilka słów o nas
Jesteśmy grupą kreatywnych ludzi, których celem jest stworzenie ciekawego miejsca na mapie kulinarnej Tczewa. Zdobywając zaufanie klientów nie tylko atmosferą miejsca ale głównie poprzez smak podawanych w barze potraw oraz wysoką jakość usług.
CZYTAJ WIĘCEJ
Dlaczego Bar Mleczny
Bary Mleczne
Bar mleczny – polski rodzaj baru szybkiej obsługi, który upowszechnił się w okresie międzywojennym i później w okresie powojennym. Bary mleczne były podobne w działaniu do dzisiejszych jadłodajni, ale oparte na kuchni tradycyjnej. Nazwa baru pochodzi od przewagi dań mlecznych. W jadłospisie występowały także potrawy oparte na jajkach (np. omlety), kaszach, czy mące (np. pierogi), a znacznie rzadziej mięsne. W latach pięćdziesiątych XX w. w niektórych barach mlecznych oferowano także piwo.
* TYLKO DLA INSTYTUCJI PRZY MINIMALNYM ZAMÓWIENIU 10 PORCJI – STAŁE ZAMÓWIENIA
Historia Barów Mlecznych
Pierwszy bar mleczny, czyli jadłodajnię serwującą dania jarskie na bazie mleka, jajek i mąki, otworzył w Warszawie w roku 1896 Stanisław Dłużewski (hodowca bydła mlecznego, rolnik i ziemianin). Bar nazywał się „Mleczarnia Nadświdrzańska” i znajdował się przy ulicy Nowy Świat. Bar był dochodowy i wkrótce inni przedsiębiorcy otworzyli podobne placówki. W 1918 roku idea barów mlecznych rozprzestrzeniła się na cały kraj. W następujących latach kryzysu popularność barów mlecznych wzrosła jeszcze bardziej, a specjalne rozporządzenia ministerialne regulowały wielkość, skład i ceny potraw, tak by były one dostępne także dla uboższych ludzi[1].
W okresie PRL nastąpił szczególnie intensywny rozwój tego typu placówek. Większość z nich należała do Spółdzielni Spożywców „Społem”[1].
W przeciwieństwie do przeważających współcześnie barów szybkiej obsługi na wzór zachodnich „snacków”, bary mleczne charakteryzują niskie ceny dań, często trzykrotnie niższe niż ceny tych samych dań w restauracjach. Mimo przekształceń gospodarczych i politycznych pewna liczba barów mlecznych istnieje do dziś.
Bary mleczne są często również wspierane przez miasta, które zapewniają np. preferencyjne stawki czynszu za wynajmowany lokal. Dzięki tej pomocy możliwe jest znaczące zmniejszenie cen i umożliwienie zjedzenia posiłku przez niezamożnych klientów.
Większość niezlikwidowanych po 1989 barów przekształciła się w zwykłe mini-restauracje, często po mocnym obcięciu powierzchni, które jednak pozostają niepodobne do nowych lokali: starsza obsługa, brak kelnerów oraz specyficznego wizerunku firmy.
Rola, jaką bary mleczne odgrywały w świadomości Polaków, jest podobna do tej, jaką w świadomości Amerykanów miały bary typu Automat. Ironiczny, negatywnie przejaskrawiony wizerunek baru mlecznego z przełomu lat 70. i 80. XX wieku przedstawiony został w komedii Stanisława Barei Miś.
Dla barów mlecznych okresu PRL charakterystyczne były talerze i kubki z grubej ceramiki z niebieskimi obwódkami, często wyszczerbione, sztućce z odlewu aluminiowego, stoliki z blatami z laminatu bez obrusów i krzesła o konstrukcji spawanej z prętów stalowych. Wskutek słabej wentylacji w sali konsumpcyjnej unosiły się zapachy kuchenne.
Ocena
